به احتمال زیاد واژه کوچینگ و کوچ به گوشتان خورده است. اولین چیزی که بعد از شنیدن این واژه‌ها در ذهن بسیاری از افراد تداعی می‌شود، مربی‌گری تیم‌های ورزشی است؛ ولی موضوعی که ما می‌خواهیم به آن بپردازیم، ارتباط چندانی به ورزش و فوتبال ندارد.
پس کوچینگ چیست؟
برای پاسخ به این پرسش، بهتر است ابتدا به این موضوع بپردازیم که کوچینگ چه چیزی نیست؟
کوچینگ رواندرمانی نیست
کوچینگ به معنای رواندرمانی یا روانشناسی نیست. در کوچینگ به ریشه‌یابی تجربیات گذشته و تاثیر آن بر سبک زندگی یا احساسات شما پرداخته نمی‌شود؛ بلکه هدف اصلی کوچینگ این است که به افراد کمک کند تا به دیدگاه شفافی در مورد اهداف آینده دست پیدا کنند و شیوه دسترسی به این اهداف را کشف نمایند.
کوچینگ مشاوره نیست
مشاوران نیازهای یک سازمان یا فرد را شناسایی می‌کنند و با تکیه بر تخصص خود، برای برطرف کردن نیازها راهکار می‌دهند. در کوچینگ از ابزارها و فرآیندهای مختلفی استفاده می‌شود تا خود مراجعه کنندگان، راهکار مناسب را کشف کنند؛ سپس مراجعه کننده در مسیر پیاده‌سازی این راهکارها همراهی و پشتیبانی می‌شود.
کوچینگ مربی‌گری فوتبال نیست
مربی‌های فوتبال اهداف و مسیر رسیدن به پیروزی را تعیین می‌کنند. مهارت‌هایی که یک مربی فوتبال باید از آن‌ها برخودار باشد، عبارتند از: آموزش دهی، اصلاح و مدیریت؛ ولی در کوچینگ شرایط دقیقا برعکس است و خود مراجعه کننده است که هدف‌هایش را مشخص می‌کند.
در واقع کوچینگ را می‌توان به چند روش تعریف کرد... ولی جان کلام کوچینگ این است: به فرد گرسنه ماهی ندهیم، بلکه ماهیگیری را به او بیاموزیم.
